چکیده :
ترجمه ماشینی :
با ترجمه پدیدارشناسی روح (منتشر شده در 1939 و 1941)، سپس تفسیر آن (پیدایش و ساختار پدیدارشناسی هگل در 1947)، منطق و هستی در سال 1961 سه‌گانه‌ای را تکمیل کرد که در آن ژان هیپولیت، ماهیت هگلی خود را متمرکز کرد.
مطالعات.
بنابراین یک اثر فلسفی و تاریخی تعیین کننده انجام شد.
از نظر فلسفی تعیین‌کننده: عقلانیت را می‌توان با تاریخ به شیوه‌ای کاملاً جدید سازگار کرد، مخصوص هگل، اما هیپولیت آن را بازخوانی می‌کند، همچنین در پرتو هایدگر و هوسرل، به عنوان رابطه‌ای بین منطق و هستی، که در انسان متحد می‌شود: «به واسطه این آزادی [ ...]، انسان خود را به عنوان انسان تسخیر نمی کند، بلکه مسکن جهانی، لوگوس هستی می شود و قادر به حقیقت می شود.
در این گشایش که به موجودات طبیعت و خود تاریخ اجازه می دهد تا خود را روشن کند، خود را تصور کند، هستی به عنوان این نسل ابدی خود درک می شود.
منطق به معنای هگل، معرفت مطلق است.
پس انسان به عنوان موجود طبیعی که خودآگاهی جهانی هستی در او ظاهر می شود وجود دارد.
این ردپای این خودآگاهی است، اما اثری اساسی که بدون آن وجود نخواهد داشت.
منطق و هستی در اینجا به هم می پیوندند، اگر هستی همین آزادی انسان است که جهان شمول، نور معناست.
از نظر تاریخی نیز، ژان هیپولیت نقش تعیین‌کننده‌ای داشت: تا زمان مرگش، در سال 1968، او برای چندین نسل از دانشجویان، معرف برتر هگل بود.
او به عنوان استاد khâgne، سپس در دانشگاه، به عنوان مدیر école normale و در نهایت، در کالج دو فرانس، محرک، پشتیبان و شخص مسئول پایان نامه ها و آثار بی شماری بود که در میان آنها برخی از مهم ترین آنها وجود دارد.
کتاب‌های امروزی در فلسفه فرانسه (به نویسندگان l'hommage à jean hyppolite، منتشر شده در سال 1971 فکر کنید).
او سرانجام بنیانگذار مجموعه «اپیمتهئوس» بود که تا پایان آن را کارگردانی کرد.
avec la traduction de la phénoménologie de l’esprit (parue en 1939 et 1941), puis son commentaire (genèse et structure de la phénoménologie de hegel en 1947), logique et existence achevait, en 1961, le triptyque où jean hyppolite a concentré l’essentiel de ses études hégéliennes.
ainsi s’accomplissait un travail philosophiquement et historiquement déterminant.
philosophiquement déterminant : la rationalité peut se concilier avec l’histoire sur un mode absolument nouveau, propre à hegel, mais qu’hyppolite relit, à la lumière aussi de heidegger et de husserl, comme un rapport de la logique et de l’existence, réunies en l’homme : « par cette liberté […], l’homme ne se conquiert pas lui-même comme homme, mais devient la demeure de l’universel, du logos de l’être, et devient capable de la vérité.
dans cette ouverture qui permet aux existants de la nature, et à l’histoire elle-même, de s’éclairer, de se concevoir, l’être se comprend comme cet engendrement éternel de soi-même ; c’est la logique au sens de hegel, le savoir absolu.
l’homme alors existe comme l’être-là naturel en qui apparaît la conscience de soi universelle de l’être.
il est la trace de cette conscience de soi, mais une trace indispensable sans laquelle elle ne serait pas.
logique et existence se joignent ici, si l’existence est cette liberté de l’homme qui est l’universel, la lumière du sens.
historiquement aussi, jean hyppolite exerça un rôle déterminant : jusqu’à sa mort, en 1968, il fut en effet, pour plusieurs générations d’étudiants, l’introducteur par excellence à hegel ; il fut, comme professeur de khâgne, puis d’université, comme directeur de l’école normale et, enfin, au collège de france, l’incitateur, le soutien et le responsable d’innombrables thèses et travaux, parmi lesquels on compte certains des livres les plus significatifs de la philosophie française d’aujourd’hui (que l’on songe aux auteurs de l’hommage à jean hyppolite, paru en 1971).
il fut enfin le fondateur de la collection « épiméthée », qu’il dirigea jusqu’à la fin.
منبع اصلی :
http://libgen.rs/book/index.php?md5=1CEC074A1336A0E5A8DEA069B45F5D14
توضیحات فیزیکی اثر :
255 صفحه .
فهرست مندرجات:
Table of contents :
INTRODUCTION • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • . • • • • • • • • • • • • • . • . • • • • • . • . • 3
CHAPITRE PREMIER. - L'ineffable.................................. 7
II. - Sens et sensib!a . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 27
III. - La dialectique philosophique, la poésie et le J)'mbolisme mathé-
matique . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . • . 47
DEUXIÈME PARTIE
LA PENSÉE SPÉCULATIVE ET LA RÉFLEXION
CHAPITRE PREMIER. - La transformation de la métaphysique en logiquu. . . 69
II. - La réflexion et les réflexions . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 88
III. - Le savoir absolu comme identité et contradiction. Logos,
Nature, Esprit................................ II9
IV. -Négation empirique et négation spéculative . . . . . . . . . . . . . 135
TROISIÈME P Ali. TIE
LES CATÉGORIES DE L'ABSOLU
CHAPITRE PREMIER. - Proposition empirique et proposition spéculative.... 167
II. - Les catégories, comme catégories de l'Absolu........... 195
III. -L'organisation de la Logique. Étre, Euence, Concept.... 209
CoNCLUSION. - Logique et Existence............................... 231